Høgtid og lågmål

Vi er berre ein skarve skårunge, ein benjamin på kvisslaget Levon Helm. Difor skal vi vera uhyre forsiktige med å uttala oss om noko som helst. Vi innser at kunnskapsnivået vårt held botnnivå samanlikna med nivået på dei andre på laget, og det er berre rett og rimeleg at vi sit på ein trestol medan dei får sitja på skinnstolar. Vi er heldig som får lov til å sitja i det heile, eigentleg burde vi stått.

Den førre måndagen, og i går, var det ekstra høgtid under kvissen, som går på Antikvariatet på Bakklandet i Trondheim. Det har seg slik at lagets eigentlege kaptein, Geir Olav Tislevoll, er heime i Trondheim ein svipptur. Etter som han vanlegvis residerer bokstaveleg talt på andre sida av jordkloten, i Auckland på New Zealand, er ikkje dette kvardagskost. Det sterke engasjementet hans set ein ekstra spiss på ein kviss som alltid er blodig alvorleg, og nervepirrande inntil det angstbitarske.

Førre måndag, den fyrste i sesongen, kom lag Levon Helm på fyrsteplass. Det var ikkje vår forteneste, og vi vil rette ein stor takk til laget for at vi likevel fekk ta del i triumfen, og til og med i premien, som var tri øl på deling. Men i går vart resultatet ein audmjukande åttandeplass. Etter ein slik fadese må ein spørja seg kva som gjekk gale.

Ikkje at det skal vera noka orsaking, men to tragiske hendingar innanfor skisporten fekk utvilsamt tragiske fylgjer for gårsdagens kviss. Så sønderknust vart visekaptein Håkon Lyng av dei bråe og uventa daudsfalla til langrennslauparane Berit Mørdre og Harald Grønningen, at han ikkje kunne møte opp i går: Han ynskte forståeleg nok å vera åleine med sorga. Dimed var vi sjanselause på den fyrste oppgåva, som dreidde seg om det geografiske opphavet til tri forskjellige designarsmykke. Det var òg ei musikkoppgåve som dreidde seg om eit album av artisten Björk, der Lyng i motsetnad til oss andre ville greidd å svare rett. Men at det vart skrive "Australia" på spørsmål om kva verdsdel Victoria-ørkenen ligg i, syner at konsentrasjonen i laget generelt var for dårleg i går: Verdsdelen heiter då vitterleg Oseania. Teorien vår er at utidig kviling på laurbær, i kombinasjon med dårleg væskebalanse som fylgje av for lågt ølinntak, var dei utløysande årsakene til katastrofen. Men vi granskar framleis ulykka frå alle moglege vinklar, og vil ikkje konkludere enno.

Det nytter vel å merkje ikkje å gråte over spilt mjølk, og det viktige for laget blir no å sjå framover, og ha fullt fokus på arbeidsoppgåvene. Samstundes er det klinkande klårt at nokon må ta ansvar for det som har skjedd. Tislevoll sa med ein gong at det måtte han som kaptein gjera, og var i ferd med å klatre ut vindauga for å hoppe ned i Nidelva. Men vi meinte at dette vart feil, at det tvert imot er han med den lægste ansienniteten som må ta støyten i ei skandaløs sak som denne. Difor er det no vi som ligg på botnen av elva. I det minste ligg vi i eit vakkert område, nær songens Gamle bybru, og vi helsar til Håkon Lyng frå Berit Mørdre og Harald Grønningen, som vi nettopp møte under perleporten. Takk for alt, og farvel.