Uansett ei flott formulering, som gjer det lettare for oss å gratulere oss sjølve her i dag, med den lenge etterlengta samanlagtsigeren på sumarbridgen i Trondheim. I mange år har vi stridd med Kjell Ove Helmersen og andre – unnskyld uttrykket – svinepelsar om denne gjæve fjøra i hatten, og vi trudde heilt til det siste at det kom til å glippe i år òg. Men så kom Karl Morten Lunna frå Lom, makkeren vår på den siste og avgjerande spelekvekden, opp med nokre bamsevariantar heilt på tampen, og dimed berga vi. Takk til han, og til John Kristen Våge, Åsmund Forfot og framfor alle Hilde Aas Nøst for glimrande drahjelp i samandraget. Vi spela òg med høvesvis kommunist Øyvind Sletvold, jøde Ralph Buchamm og Lars Frøland frå Heimdal, utan at dette førde til noko. Men takk skal dei likevel ha. Takk òg til mor vår, som gav oss livet, og til sambuaren vår som passa dottera vår dei kveldene vi var på bridge. Takk til Gud, som tidleg gav oss opp, og overlét oss i hendene til den vel så kaprisiøse kortguden. Til alle som ikkje ville ta ein øl med oss etter spelinga, vil vi derimot sende ei arabisk helsing: Måtte Allah forbanne skjegget dykkar.
Men ærast kan dei som ærast bør, som det heiter, og vi vil nytte høve til å gratulere eit par andre òg. Fyrst og fremst Johan Petter Tøndel, som gifte seg så seint som i august, med si kjære Maria frå Luktvatnet nær Mosjøen. Vi var så privilegerte å vera inviterte i bryllaupet på frodige Byneset, "og heldigvis for det", som einskilde seier. Vi storkoste oss glugg i hel der, for å seia det slik, og møtte mange snakkverdige menneske. Eitt av dei var Glenn Grøtheim, som var så venleg å invitere oss i sitt eige selskap helga etter. Han kalla det 50-årsjubileet for sitt første stikk, men vi forstod etter kvart at det dreidde seg om ein 60-årsdag.
Glenn Grøtheim er òg forfattar, særleg kjent for kioskveltaren Relépresisjon: Det komplette bridgesystem. No har han vorte 60, ufatteleg nok. Biletet er frå feiringa ved Ånøya no i august, der Grøtheim var ein glitrande vert.
For dei som ikkje veit det, var Grøtheim ein gong grannen vår på Lauvset på Melhus. Vi gjekk i klasse med sonen hans, som rekrutterte oss til bridgen. Såleis vart, som det så fint heiter, "vårt livs ternings kasta". 60-årsmarkeringa skulle føregå på Grøtheims hytte ved Ånøya, den største og klårt mest pittoreske innsjøen i Melhus, med fire bords singeltevling. I dette området har vi mange røter, då farmora vår kom frå borti hogget der, og far vår vaks opp i same hutaheiti, så det er neppe naudsynt å seia at vi treivst. Hytta er meir for ein villa å rekne, og maten kom heilt frå Frati i Trondheim, så dette var ikkje noko kortreist ræl. Litt av poenget var at vi skulle lesa nokre dikt, så vi las eitt, og drog deretter diverse bridgehistorier. Vi skal ikkje påstå at tala vår akkurat lyfte selskapet, men tale vart det, og bridge vart det, med meir. Sigeren i tevlinga gjekk til Per Erik "Pil" Austberg, gratulerer til han. Vi fekk ikkje med oss kor vi sjølve enda på resultatlista, men det var kanskje like greitt.
Grøtheim sleppte oss uansett ikkje så lett: Helga etter skulle han ha eit andre selskap, no for slekta, og igjen skulle han ha oss til å lesa dikt. Valdsamt kor lyrikkinteressert denne elektroingeniøren og kraftspekulanten, eller kva han no er, plutseleg har vorte. Vi las litt fleire dikt i dette selskapet, som føregjekk på ærverdige Kvilhaugen gård, og drog litt færre bridgehistorier. Vi skal ikkje påstå at tala vår akkurat lyfte selskapet, men maten og klientellet var såpass fortreffeleg at det ikkje spela noka rolle. Vi fekk faktisk selt ei diktbok òg, gratulerer til oss med dette. Men fyrst og fremst vil vi gratulere Glenn Frode Grøtheim så hjarteleg med runddagen, og takke han for mange gode minne så langt. Utan han hadde vi ikkje vore der vi er i dag, vi hadde vore ein annan stad i staden.
