Ver helsa

La oss byrja muntert, med ei artig gåte vi las no nyleg: Kva er skilnaden mellom ein daud fugl?

Den gamle vevstaden vår, Kjellaren, har kollapsa. Mange av dykk nok har vore urolege for oss, men vi kan forsikre at rykta om dauden vår er delvis overdrivne: Ved eit Herrens mirakel sat vi ikkje i Kjellaren då katastrofen skjedde, vi sat for ein gongs skuld i overetasjen. Riktig nok var heile livshistoria vår arkivert i Kjellaren, så ho er for alltid tapt no. Men då grunnen opna seg under oss, klamra vi oss fast til ei sky på himmelen, og sjølve organismen vår slapp ifrå det med livet. Til å byrja med var vi i sjokk og sorg, men så vart vi gripne av ein heilag vreide, så vi børsta støvet av skuldrene og sa som Charlie Chaplin: "When I return, I shall come back!" Dei siste vekene har vi gått på ein hardkur av stryknin og brandy, nervetonic og terpentin. Det er med stor glede vi kan annonsere at vi no er fullt ut rehabiliterte, og at vi har bygd ein ny vevstad midt i ruinane av den gamle.

Riktig nok forstår vi at denne nye sida aldri kan bli like bra. Det vi likte med Kjellaren, var at han var så mørk, og det harmonerte godt at skrifta var mikroskopisk. Vi koste oss då gamlingane fortalde at dei måtte sitja med lupe og lesa tekstane våre. For å leggje stein til børa deira, passa vi på å gjera kvart einskilde avsnitt uendeleg langt, i uendeleg lange innlegg.

Minuset var at det tok oss uendeleg lang tid å skrive desse uendeleg lange innlegga. Dessutan byrja heile konseptet Kjellaren å få eit tvilsamt rykte, etter det infamøse medieutspelet til Josef Fritzl: "Eg forsøkte å gjera livet i kjellaren så komfortabelt som mogleg." Vi har difor avgjort at den nye vevstaden vår skal ha eit lett og ledig uttrykk, meir i pakt med tida vi lever i. Vi skal ikkje lenger skrive kolossar av nøye gjennomtenkt tekst ein svært sjeldan gong, men heller prøve oss med korte, impulsive og idiotiske oppdateringar nokså ofte. Det meste vil vera i kategorien generell informasjon, men litt humor kan det òg bli. Kanskje kan vi jamvel publisere eit bilete i ny og ne, men dette tviler vi i grunnen sterkt på.

Svaret på gåta i innleiinga: Den eine foten er like lang.