Veldig bra rekneskap for i fjor

Mange rykte har svirra kring den økonomiske situasjonen til stiftinga Diverse opplysningar AS, og uroa har vore stor mellom aksje- og opsjonseigarane, med dertil høyrande konkunksjonssvingingar som resultat. Spesielt har spekulasjonane vore massive kring det faktum at vi ikkje har publisert noko økonomisk resultat for dei siste, tri, fire åra, men dette har si naturlege forklåring: Resultata har vore veike, og ikkje eigna til å byggje tillit. For rekneskapsåret 2016 fekk vi ein baksmell på nær 90.000. I 2017 vart restskatten på litt under 50.000, men det seier seg sjølv at utbytet vart negativt. Frustrasjonen har vore stor i marknaden, heilt frå Wall Street til handlegata i Honningsvåg.

Det er viktig å understreke at vi tek det heile og fulle ansvaret for depresjonen. Skulda ligg på ingen måte hjå rekneskapsførarane våre, som er gode vener av oss gjennom bridgen, alle med base i eller tilknyting til Kristiansand. Vi har alltid hatt den aller største og blindaste tillit til dei alle tri: Geir "Kaninen" Brekka, Frank "Svinet" Svindahl og Helge "Søvnig" Stornes. I mange år har dei arbeidd nær sagt døgnet rundt for å gjera tala våre så gunstige som mogleg. No ser det ut til at innsatsen ber frukter!

Vel å merkje har dei henta inn ein fjerdemann, som kompletterer laget svært briljant, og som kanskje var det vesle korttrikset som skulle til for å få snudd dei raude pilene loddbeint oppover: Jan Arild "Godt fornøyd" Olsen, heiter han, ei guds gåve til titalssystemet. I går kunne han smelle i bordet rekneskapen for 2018, og kva stod det der? 50.000 attende på skatten!

Fra festen for aksjonærane. Dei mørke flekkene kjem av støv på linsa.

Å seia at vi vart nøgde vil vera ei overdriving, for desse pengane høyrer aksjonærane til og ikkje oss. Men vi trekte på smilebandet, det gjorde vi, og inviterte fluksens heile stiftinga på fest, med Hockeypuckar, Drageegg og kald kaffi. 2019 ligg an til å bli eit svært fiskalt år for alle med eigardelar i stiftinga Diverse opplysningar AS. Porteføljen ser per 31. mai slik ut: Per Porsanger, Ytre Porsanger, 37 aksjar.  Nils Nils Nilsen Eira, Láhpoluoppal, 29 aksjar. Ali Khamenei, Teheran, Iran, 24 aksjar. Trond Olsen, Kjøllefjord, 23 aksjar. Trond Bårdsen, Tromsø, 20 aksjar. Kim Jong-un, Pyongyang, Nord-Korea, 17 aksjar. Håkon Lyng, Trondheim, 14 aksjar. Øystein Lerfald, Verdal, 9 aksjar. Steinar Stokkeland, Trondheim, 6 aksjar. Varg Vikernes, Limousin, Frankrike, 4 aksjar. Jon Fosse, Oslo, 2 aksjar. Erlend Skjetne, Trondheim, 1 aksje.

Nytt innlegg

Her om dagen fekk vi eit spørsmål frå sambuaren vår, som forresten er lei av at vi omtalar henne som sambuaren vår og ikkje som det ho heiter: "Kjem det ikkje snart noko nytt på bloggen?" spurde ho. Vi sleit med å forstå spørsmålet: "Kva meiner du?" spurde vi. "Kvifor skulle det det?" "Vel," sa ho, "når du har ein blogg, forventar jo folk oppdateringar. Bror min, til dømes, er innom minst kvar fjortande dag for å undersøkje om det har kome noko nytt, men i det siste har han vorte skuffa."

Vi heldt på å falle av stolen. Folk? Gjestar? Menneske? På nettsida Diverse opplysningar? Det hadde vi aldri trudd. Dei har vi aldri sett. Vi har alltid tenkt på denne sida som vårt eige vesle ekkokammer, og vi har likt det såleis. Men når vi no går inn og ser på statistikken, og han påstår at opp til ti personar er innom her kvar dag, må vi sjølvsagt gjera noko for å blidgjera dei.

Løysinga er dette innlegget, vårt kanskje finaste nokon gong. Vi ser av eit interaktivt kart at dei fleste vitjarane våre er russarar, heilt nord til Franz Josefs land og Severnaja Zemlja, og vi føler sjølvsagt ei ekstra omsut for desse. Vi kan ikkje russisk, men det er lett for dei å lære seg norsk eller tysk. Då kan dei venteleg ha glede av nokre vakre ord av Bertolt Brecht, her i omsetjing ved Johan Grip. Diktet handlar om nettopp det å vera ein gjest.

Gjestene du ser
har asjett og kopp.

Du
har bare fått en kopp,
og da du spurte når teen kommer,
ble det svart: Etter maten.