Livet er over

Vi må reklamere litt. For om ikkje vi gjer det, kven skal gjera det då? Sannsynlegvis ingen. I august kjem vår fyrste, og vonleg ikkje siste, bok. Det er ei diktsamling, ho heiter Skare. Vi byrja vel eigentleg å arbeide med henne allereie hausten 2016, for å handtere traumet det var å flytte frå Finnmark. Vi sende inn manuset til forlaget Oktober, som vi gjekk nokre rundar med, før dei diverre måtte konkludere med at dei ikkje ville ha oss. Vi var nære på å gje opp heile greia, men vi gjorde nokre store endringar, og prøvde ein gong til hjå forlaget Flamme.

Dette var vel hausten 2017. Flamme svara raskt at dei ville gje ut ein såkalla boksingel, altså eit utdrag av manuset. Dimed kom den vesle pamfletten kalla Kverv, det må ha vore hausten 2018. Salstala vart greie, sett i lys av dei generelt elendige salstala for nyare norsk lyrikk. Vidare sa Flamme at vi måtte arbeide meir med heilskapen, om dette skulle bli ei ekte såkalla bok. Sidan har vi sete i tallause timar og gnikka på ytterlegare nokre fåe ord, før vi ved påsketider i år omsider fekk stadfestinga frå redaktøren vår i Flamme: Vi skulle få gje ut ei bok. Tusen takk for samarbeidet, Geir Nummedal! 

Slik ser det vakre omslaget på boka ut; minner ikkje reint lite om utsynet frå stova vår i Lakselv. Design ved Aslak Gurholt i føretaket Yokoland, som er Flamme forlags faste leverandør av bokomslag. 

Ytterlegare nokre månader med arbeid stod att, men no er boka i trykken. Noko stort verk er det riktig nok ikkje, men diktsamlingar er gjerne ikkje det. På den andre sida er romanar, og mange andre slags bøker, gjerne altfor lange. Som den feterte litteraturkritikar Håkon Bogen frå Mo i Rana så poetisk sa det: "Dikt e faktisk ikke så ille, for dæm kan va jævla kort."

Vi skal elles ikkje kommentere det litterære innhaldet, det må få tala for seg sjølv, men vi vonar naturlegvis at de vil kjøpe boka, sjølv om vi forstår at det blir skrekkeleg dyrt for dykk. Vi har allereie fått eit honorar, så berre ein liten "royalty" av kvart selde eksemplar vil i tillegg tilfalle oss, og slik sett kan de like gjerne lesa boka på biblioteket. Men gode salstal kan jo kanskje auke sjansen for at vi får gje ut ei bok nummer to ein gong i framtida.

Ikkje at det strengt teke er naudsynt. Som ung hadde vi to ambisjonar for livet vårt: å få barn, og å gje ut ei diktsamling. No som vi har lykkast med båe delar, har vi eigentleg ikkje meir å leva for. Takk for alt, kjære vener!