Diverre inneheld kontrollpanelet på denne nettsida ein
statistikk over vitjingar. Vi veit at det er veldig skadeleg for den allereie
frynsete psyken vår å lesa denne statistikken, men vi greier ikkje å halde oss
unna, jamvel om lesinga alltid er like hjarteskjerande: Elleve sidevisningar på
fredag, åtte i går, fem i dag. Tal så småe at ein bør skrive dei med bokstavar,
ikkje tal. Reknar ein med alle gongene vi sjølve har vitja sida for å
undersøkje om statistikken har betra seg, er det faktisk mogleg at ingen
overhovudet har vitja sida andre enn nettopp vi.
Så kva er eigentleg poenget med å skrive det vi no skriv? Vi
kunne like gjerne stått og sett oss sjølve i spegelen heile dagen. Tru vel å
merkje ikkje at vi er overraska. Vi visste eigentleg utmerkt godt kva vi gjekk
til, men levde som vanleg i infantil fornekting. Når det openbert ikkje var
Guds vilje at vi skulle ha nokon vellykka blogg lenger, korleis kunne vi vel
tru at det ville nytte å starte ein ny blogg? Det er som Woody Allen sa det:
"If you want God to laugh, tell him about your plans."
Men vi kan ikkje gje oss utan krampetrekningar. Vi vel å leva
i den naive draumen om ein lysare morgon. Vi vil difor ikkje leggje ned
nettsida heilt enno, men halde fram i minst ei veke eller to til, og sjå korleis
det går. Ikkje minst vil vi etterstreva å gje dykk det vi lova dykk, nemleg ei
lystig nettside som er bra for den psykiske helsa dykkar. Dette innlegget, må
vi vedgå, har ikkje vore så lystig fram til no. Difor gav vi oss til å leite i
gamle notatbøker etter ein fiffig vits å avslutte med. Det tok si tid, men midt
mellom substantiva "negerhirse" og "urgubbe" – som
vi ein gong las, men ikkje lenger kan hugse kvifor vi noterte – fann vi
faktisk ein svært bra vits. Førebu dykk på å storflire.
Ein mann har ein gjest, og gjev gjesten ein kopp kaffi. Litt
seinare spør mannen gjesten om han vil ha påfyll på kaffien. Gjesten takkar
nei. Mannen spør: "Likte du ikkje kaffien?" Gjesten svarar:
"Viss kaffien er god, er det nok med éin kopp. Viss han ikkje er god, er
det meir enn nok."
Herlig - ikke gi deg
SvarSlettHilsen Stefan (en unik leser)